An exploratory meditation on the concept of intimacy in a personal and intuitive way.
In this uncanny parallel universe of disastrous mating and traumatic unions, the characters’ attempts at closeness only enhance their sense of isolation. With the urge to abide by the myth of becoming “one,” the emotional and physical weight of closeness becomes cumbersome and bulky. The burden of childhood shadows and personal demons is transferred onto the loved one in awkward embrace or thorny gesture. The subjects explore boundaries of intimacy in an outer display of bizarre juxtaposition that makes the familiar appear hostile, even dangerous, begging the question: “ In this world of self-inflicted isolation, is to share to injure»
Οι Σκαντζόχοιροι και άλλες ιστορίες οικειότητας
Ένας διερευνητικός διαλογισμός πάνω στην έννοια της οικειότητας με έναν προσωπικό και διαισθητικό τρόπο.
Σε αυτό το παράξενο παράλληλο σύμπαν των καταστροφικών ενώσεων, οι απόπειρες προσέγγισης των χαρακτήρων ενισχύουν μόνο την αίσθηση της απομόνωσης. Με την επιθυμία να συμμορφωθεί με τον μύθο του να γίνουμε "ένα", το συναισθηματικό και φυσικό βάρος της εγγύτητας γίνεται δυσκίνητο και ογκώδες. Το βάρος των παιδικών φαντασμάτων και των προσωπικών δαιμόνων μεταφέρεται στον οικείο μας με αμήχανη αγκαλιά ή ακανθώδη χειρονομία. Η θεματολογία διερευνά τα όρια της οικειότητας με μια επίδειξη παράξενης αντιπαράθεσης, που κάνει το οικείο να φαίνεται εχθρικό ή και επικίνδυνο, ζητώντας το εξής: “Σε αυτό τον κόσμο της αυτοεπιβαλλόμενης απομόνωσης, το να μοιραστείς σημαίνει να τραυματίσεις "
